Ρ Ο Μ Α Ν Τ Ι Σ Μ Ο Σ  ( περ. 1800 - 1870 )
DELACROIX - "Η Ελευθερία οδηγεί τους ανθρώπους" 1830

Το πραγματικό είναι για μένα οι απατηλές εικόνες που δημιουργώ με την ζωγραφική μου. (Eugene Delacroix)

Η παγερή, αδιάφορη πιστότητα δεν είναι τέχνη, είναι εφευρετικό, επιτήδειο τέχνασμα, μα όταν ευχαριστεί κάποιον ή όταν εξωτερικεύεται είναι από μόνο του τέχνη. (Eugene Delacroix)

Η πηγή της μεγαλοφυΐας είναι η φαντασία και μόνο, ο εξευγενισμός της αντίληψης που βλέπει ότι οι άλλοι δεν βλέπουν ή βλέπει διαφορετικά. (Eugene Delacroix)

Καλή "γραμμή" μπορείς να αποκτήσεις, κολορίστας όμως γεννιέσαι. (Eugene Delacroix)

Μια εικόνα δεν είναι παρά μια γέφυρα μεταξύ της ψυχής του καλλιτέχνη και αυτή του θεατή. (Eugene Delacroix)

Ένα απλό σκίτσο με μεγάλο συναίσθημα, μπορεί να είναι εκφραστικότερο από ένα τελειωμένο προϊόν.  (Eugene Delacroix)

Είναι μέσα σε σας αυτά που πρέπει να κοιτάξετε και όχι γύρω από σας. (Eugene Delacroix)

Δεν μ' ενδιαφέρουν οι πίνακες που έχουν λογική. Αντιλαμβάνομαι ότι το ταραγμένο μυαλό μου έχει ανάγκη να ελευθερωθεί, να δοκιμάσει διαφορετικούς δρόμους πριν φτάσει στον στόχο που έχω θέσει. Υπάρχει ένα σκοτεινό κομμάτι μέσα μου που πρέπει να γαληνέψει. (Eugene Delacroix)

Ν Ε Ο Κ Λ Α Σ Ι Κ Ι Σ Μ Ο Σ  (1760 - 1840)

DAVID - "Ο θάνατος του Σωκράτη" 1787

Τι ωραίο κεφάλι που έχει! Αγνό, μεγαλοπρεπές και ωραίο, σαν

αρχαίο! Είναι ο άνδρας για τον οποίο στην αρχαιότητα θα έφτιαχναν βωμούς. 
(Ο Jacques - Louis David σχολιάζει το προσχέδιο του για το

πορτρέτο του Ναπολέοντα)

Το να δώσεις υπόσταση και τέλεια μορφή στην σκέψη σου, αυτό και

μόνο αρκεί να είσαι καλλιτέχνης. (Jacques - Louis David)

INGRES - "Ζευς και Θέτις" 1811

INGRES - "Pauline Eleanore" 1853

Καλημέρα σας, Καλό μήνα, Καλό μας Καλοκαίρι, με υγεία!

                             ( H σκέψη της ημέρας )

1-6-08 Ημέρα της Αμαλίας: Ενας Χρόνος Μετά".  ΤΙ ΑΛΛΑΞΕ;

http://amaliasday.blogspot.com/

Ρ Ο Κ Ο Κ Ο  (1710 - 1770)
BOUSHER - "Γυναίκα που δένει την καλτσοδέτα της, με μια υπηρέτρια" 1742
WATTEAU - "Έρωτας στο γαλλικό θέατρο" 1716

Από το κεφάλαιο 3
ΘΑΛΗΣ , Ο άνθρωπος της Σκιάς
Ήταν την εποχή του γιου του βασιλιά Γύγη . Κοντά στη
Μίλητο , στην Ιωνία , στις όχθες του Αιγαίου ,
ο Θαλής γυιος του Εξαμύου και της Κλεοβουλίνης ,
περπατούσε στην εξοχή . Ποιος τολμούσε να ξυπνήσει
τον Ιωνάθαν χαράματα Κυριακής πρωΐ ; Βαρβαρότης !
Ήταν η Λέα .
Ανοίγοντας ένα μάτι που θύμιζε μπουλντόγκ ,
ο Ιωνάθαν άρχισε τη μέρα του σκαλίζοντας το σπυράκι
του πηγουνιού του . Όπως πάντα , η πόρτα που χώριζε
τα δύο δωμάτια ήταν ανοιχτή . Η φωνή βραχνή και
ένρινη συνέχισε :
- Ο Θαλής προχωρούσε μέσα στα χωράφια και μια
υπηρέτρια περπατούσε στο πλευρό του .
Δεν ήταν η Λέα . Ήταν το ραδιόφωνο .
Το ραδιόφωνό ΤΟΥ !
- Όσο περπατούσε , ο Θαλής ερευνούσε τον ουρανό .
Δεν ήταν το ραδιόφωνο . Ο Ιωνάθαν πετάχθηκε από
το κρεβάτι του κι έτρεξε προς την πόρτα .
- Έχω παραισθήσεις !
Γαντζωμένος στο κούφωμα , ο παπαγάλος ήταν
φανερά ο ένοχος . Από την άλλη μεριά της πόρτας
η Λέα , άναυδη κι αυτή , κοίταζε το πτηνό , έτοιμο να
συνεχίσει το μονόλογό του . Το αγνόησαν και κατρα-
κύλησαν στη σκάλα . Στη σαλοτραπεζαρία , το ρολόι
έδειχνε έντεκα . Ενώ ο Μαξ συμμάζευε τα υπόλοιπα
του πρωϊνού , ο κ. Ρυς έκανε πως διαβάζει την
εφημερίδα του .
Η Λέα πέταξε :
- Το βρίσκετε πολύ έξυπνο να ξυπνάτε τον κόσμο
κυριακάτικα απ΄ τα χαράματα , χρησιμοποιώντας
έναν παπαγάλο ; Έναν παπαγάλο που επαναλαμβάνει
με ένρινη φωνή όσα του έχετε χώσει στο κεφάλι ;
Χτυπώντας τα φτερά του , ο παπαγάλος την προσπέ-
ρασε και άρχισε να κακαρίζει :
- Δεν επαναλαμβάνω , δεν αναφέρω , δεν πληροφορώ .
ΔΙΗΓΟΥΜΑΙ !
Όπως σας διηγήθηκε ο Αμέλλων – επέμεινε στο ρήμα
διηγήθηκε – ο Θαλής ερευνούσε τον ουρανό για να
ανακαλύψει τα μυστικά της τροχιάς των αστέρων .
Η νεαρή υπηρέτρια που τον ακολουθούσε είδε μια
μεγάλη τρύπα στη μέση του αγρού . Την απέφυγε .
Αντίθετα , ο Θαλής , που συνέχιζε να ερευνά
τ΄ αστέρια , έπεσε μέσα .
¨ Δεν μπορείς να δεις μπροστά στα πόδια
σου και νομίζεις πως θα καταλάβεις τι γίνεται στον
ουρανό ! ¨ του πέταξε καθώς τον βοηθούσε να βγει
από την τρύπα .